Sala samobójców, 2011

[tatko chrzestny 1]

 

"Musisz zobaczyć!", "Daje do myślenia!", "Bardzo ciekawy film.". Zatem, poszedłem. Co najciekawsze, nie zawiodłem się. Zacznijmy może krótko o fabule. Wyjątkowo rozpieszczony dzieciak, w gruncie rzeczy już nastolatek, ewidentnie przeżywa kryzys emocjonalny składający się na zaburzenia orientacji seksualnej, niedowartościowania, samotności oraz kompletny braku zainteresowania rodziców. W związku z tym, iż ojciec wyżej opisywanego bohatera, jest ważną personą, to syn musi podróżować wszędzie pod eskortą szofera, co sprawia, że ma dość ograniczoną własną przestrzeń. Dodatkowy przykry incydent, z kolegą w szkole, prowadzi Dominika (gł. boh.) do kompletnej depresji, dzięki której odnajduje znajomych w sieci.

 

Produkcja jest zdecydowanie bardzo dobra. Całe szczęście nie zobaczymy w niej, w kółko pojawiających się w innych filmach, tych samych aktorów, do których już jesteśmy przyzwyczajeni i po prostu nas nudzą. Wręcz rewelacyjna gra Jakuba Gierszała (Dominik), jego nowej internetowej koleżanki (Roma Gąsiorowska) oraz pobocznych postaci jak rodzice, czy też przyjaciele ze szkoły, sprawia że film nabiera realizmu i nie jest z góry stracony.

 

Nie chcę wspominać o finale filmu, lecz dla kogoś kto spędził sporo czasu i widział wiele produkcji jest on dość przewidywalny. Natomiast jest to na pewno jedna z lepszych polskich pozycji, jakie widziałem ostatnimi laty. Wszyscy rodzice po projekcji, zdecydowanie będą inaczej postrzegać, i zapewne zaczną kontrolować, czas spędzany przed komputerem ich pociech. Oczywiście przemyślą też opcjonalny zakup programu posiadającego zaporę rodzicielską.

 

Na pochwałę zasługuje również Pan Michał Jacaszek. Muzyka rewelacyjna. Trochę punku, wymieszanego z cyber oraz gothem. Film warty zobaczenia i co ciekawe nie wymuszający na nas ciągłej zmiany pozycji siedzącej (czyt. zero nudy).

 

 

[Gość mistrzyni88]

Byłam ze znajomymi w kinie. Pamiętam, że po sensie rozwinęła się burzliwa dyskusja i do późnych godzin siedzieliśmy w pizzeri rozmawiając o filmie. Ze swojej strony powiem tak, daje do myślenia. Przykre, że tak wielu młodych ludzi czuje się tak bardzo samotnymi i niezrozumianymi.